Het perspectief van een BABS
''Hoe zit het eigenlijk met je eigen liefdesleven Kyra?"
Leuke vraag vind ik dat. Let me tell you!
Mijn eerste liefde was het theater. En een van de opdrachten tijdens mijn toneelopleiding was om een interessante groep te zoeken om een voorstelling mee te maken. Een groep waar een verhaal achter zit. Ik besloot mijn creatieve kwinkslag eens bij de brandweer te pitchen. Want een heldenverhaal leek me wel wat.
Ik was welkom tijdens een oefenavond. Leuk en ook een beetje spannend om zomaar ergens binnen te lopen. Eenmaal daar werd ik hartelijk ontvangen met een rondleiding.
We kwamen langs de brandweeruniformen en de auto. En na de warmtemeter in actie te hebben gezien werd er een speciaal navigatiesysteem gedemonstreerd. Iets met brandkranen in de stoep. Daarvoor werd voor de gein mijn adres gevraagd. Toen ik vertelde waar ik woonde herkende een van de aanwezige brandweermannen toevallig mijn adres. Niet omdat hij alle straten van de stad uit zijn hoofd kende (wat overigens ook bij de taak hoort) maar omdat mijn buurman ook bij de brandweer zit. Zijn naam deed bij mij geen belletje rinkelen. Die buurman had ik kennelijk nog nooit ontmoet bij de ondergrondse afvalcontainer die we blijkbaar al een jaar deelden.
Een paar minuten later werd ik aan hem voorgesteld. Leuke kerel! We maakte een praatje en hij was enthousiast voor mijn project (en over mij). Dat bleek wederzijds. Inmiddels delen we meer. Zo veel meer.
In de krant: Valentijnsdag in Rome
Ze zien hun toekomst samen niet als vriend en vriendin. Echtgenoten is beter!
Daarom gaan ze een kijkje nemen bij een mooie trouwlocatie. Maar wie daar wil trouwen heeft geduld nodig. Veel geduld! De eerstvolgende beschikbare datum is over anderhalf jaar. Met grote ogen kijken ze elkaar aan en leggen hun trouwdatum direct vast. Nog langer wachten is niet leuk meer.
Wat wél leuk is, is dat ze nu verloofd zijn. Zij wil het van de daken schreeuwen! Maar wanneer je aan mensen vertelt dat je verloofd bent dan wil iedereen weten: ‘HOE HEEFT HIJ JE GEVRAAGD?’ en ‘LAAT JE VERLOVINGSRING ZIEN!!’ Voor beide vragen ontbreekt het antwoord. Haar maakt dat niet uit, maar een romantisch aanzoek hoort er volgens hem wel bij. Dát kan hij natuurlijk niet aan haar vertellen. Dan zou het al helemáál geen verrassing meer zijn. Om tijd te winnen zodat hij iets leuks kan verzinnen overtuigt hij haar er - met moeite - van het grote nieuws nog heel even stil te houden. Dat belooft ze.
Alleen... geheimen bewaren, daar is ze nooit goed in geweest.
Drie dagen later, op haar verjaardag zegt hij: ‘Lieve schat, je weet hoeveel ik van je houd. Wil je met me… een weekendje naar Italië?’ Heel even denkt ze dat hij iets anders gaat vragen, maar dit is ook leuk!
14 februari vliegen ze. Parijs is de hoofdstad van de liefde, maar Rome kan er ook wat van! Want daar, bij de schildpaddenfontein gaat hij… toch niet… op een knie.
Want voor hun neus wordt een andere vrouw al romantisch ten huwelijk gevraagd door haar lief.
‘Wat leuk voor die mensen!’ zegt ze verheugd. Waarna ze hun citytripje vervolgen. Dan komen ze langs fontein Rotonda Ook een perfecte plek voor de grote vraag. Net als hij denkt: dit is óns moment, wordt hij alwéér afgetroefd. Opnieuw zijn ze getuige van de verlovingskus en zien vervolgens hoe die grof wordt verstoord door een opdringerige polaroid fotograaf. Wild gebarend houdt die in het Italiaans een verkooppraatje en zelfs een tweede fotograaf biedt zijn foto te koop aan.
De held in dit verhaal weet inmiddels genoeg. 14 februari is niet hun dag. Op de terugweg naar het hotel zien ze nóg een koppel toekomstplannen bestendigen met een kus. Nu hij erop let bekruipt hem het gevoel dat álle fotografen uit Italië als bijen op de honing af zijn gekomen. Valentijnsdag is, dat weet hij wel, een voorspelbare datum voor een huwelijksaanzoek, maar toch baalt hij.
Een goede nachtrust doet gelukkig wonderen. De volgende dag is de stad van hem! Nu ziet ze het zéker niet meer aankomen. ‘Kom schat! We gaan Rome in!’ Direct om de hoek van het hotel op het mooie Navonaplein vraagt hij zijn bestie: ‘Liefste wil je met mij trouwen?’ En zij antwoordt verrast, want ze had het écht niet meer verwacht: ‘JAAA!!’
Dan zegt hij: ‘Laten we onze ouders bellen’. Zij krijgt een kleur en fluistert: ‘Laten we dan eerst jouw ouders maar bellen, want mijn familie weet het al.’ Geheimen bewaren kon ze al nooit. En stiekem vindt hij dat ook wel erg schattig.
'Kyra is vriendelijk, enthousiast en heeft liefde voor haar vak. Ze heeft onze verwachtingen overtroffen en onze ceremonie onvergetelijk gemaakt.'
Bruidspaar: Lotte en Jurrien
'You may kiss the bride.'
'You may kiss the bride.'
Hihi! Ik vind het zo grappig (en schattig) dat veel koppels die ik trouw tegenwoordig vaak al jaren samenwonen en dat het op de trouwdag ineens verboden is om te kussen totdat de trouwambtenaar het teken geeft. Heerlijk om even te doen alsof. En dan is die 'eerste' kus toch wel extra speciaal.
Het komt zo vaak voor dat je bijna zou vergeten dat er ook veel mensen zijn die elkaar nooit in het openbaar een kus geven. En ook op hun bruiloft is dat niet wat ze willen. Bijvoorbeeld voor veel niet-westerse mensen is het niet/minder wenselijk.
Gelukkig is de kus geen officiële handeling van de huwelijkssluiting en daarmee dus ook optioneel.
Als trouwambtenaar wil ik jullie een trouwceremonie bieden die bij jullie past. Als jullie elkaar liever op een andere manier feliciteren dan zal ik zeker geen kus aankondigen.
De stoute schoenen aan
Ze vertellen over de eerste keer dat ze elkaar zagen en dat dát niet hun eerste ontmoeting was. Dat ze elkaar eerst van een afstandje opgemerkt hadden tijdens de studietijd, maar dat ze niet bij elkaar in de klas zaten. Uiteindelijk, jaren later pas, toen ze beide een eigen leven hadden opgebouwd zonder ooit toe te geven wat ze voor elkaar gevoeld hadden, trok hij de stoute schoenen aan en durfde hij het aan om de vraag bij een gemeenschappelijke kennis neer te leggen; of hij haar nummer mocht. Voor de liefde durfde die vriend (A.K.A de matchmaker in dit verhaal) het risico wel te nemen om (zonder na te vragen) haar nummer te geven. En hij schreef:
Hi M,
Soms fiets je voorbij in mijn gedachten. Zoals je destijds voorbij mijn studentenflat fietste toen we nog beide in Leeuwarden woonde, altijd met die gebloemde fietstassen. Fietst er nu iemand naast je? Of zullen we eens een rondje samen? Dan zorg ik voor een picknick.
Groetjes, A
(Hopelijk vind je dit niet raar, maar soms heb je van die momenten dat je denkt: later krijg ik spijt als ik het niet probeer).
Hoi A,
Dat is lang geleden! Wat leuk dat je schrijft!
Er fietst niemand naast me maar er zitten er wel twee in mijn (met bloemen versierde) bakfiets. Een picknick klinkt gezellig! Zal ik een fles jus d'orange meenemen of een flesje rosé?
Liefs, M
En nu, drie jaar later belde ze mij. Of ik ze wil trouwen. Graag zelfs!
Meneer en mevrouw achternaam
Het gebeurd vaak dat bruidsparen mij vragen hoe het komt dat hun eigen achternaam in hun trouwboekje staat. Ze hadden namelijk verwacht dat hun getrouwde naam er in zou staan. Dat zit zo: Wanneer jullie straks de knoop hebben doorgehakt en de liefde
hebben bezegeld, is er goed nieuws: jullie mogen als jullie willen elkaars achternaam gebruiken!
Belangrijk om te weten: de achternaam wordt niet automatisch aangepast tijdens de bruiloft.
Of jullie dat willen is een keuze die jullie individueel kunnen maken. En het leuke is, dit geldt zowel voor de man als de vrouw!
Het is simpel: je kunt gewoon de achternaam van je partner gaan gebruiken. En willen jullie ook door instanties zoals de Belastingdienst en de ziektekostenverzekeraar worden aangeschreven met de door jullie gekozen naam, laat het dan registreren bij de gemeente in de Basisregistratie Personen (BRP). Geen toestemming nodig van je partner, gewoon pure liefde in actie!
Je officiële achternaam blijft onveranderd op officiële documenten zoals paspoorten en rijbewijzen. Want naamgebruik is geen naamsverandering.
De volgorde van de namen mag je zelf bepalen (dat hoeft ook niet hetzelfde te zijn bij beide partners). En ook of je beide of één naam gebruikt mag je zelf weten. Heerlijk die keuzevrijheid!
Verloofd op dag één!
Een ontmoeting en verloving in één. Een bijna ongeloofwaardig succesverhaal! Natalia stond in Kiev aan de voet van de grote kerstboom met een vriendin. Ze sprak hardop haar wens uit aan de kerstboom dat ze zou trouwen met de volgende man die ze zag. Direct daarna wees haar vriendin op een knappe vreemdeling die ook bij de kerstboom stond. Haar vriendin riep hem en vroeg wat hij stond te doen. Hij stond te wachten op een vriend om daarna iets te gaan drinken ergens. De drie maakte een praatje en besloten spontaan om die avond met z'n vieren verder te gaan.
Natalia's vriendin vertelde na een paar drankjes aan de heren wat ze bij de kerstboom had gewenst, dat ze vond dat er nu ook getrouwd moest worden. Natalia geneerde zich voor haar vriendin maar hij pakte haar hand en zei: wil je met mij trouwen?
Een paar weken later gaven ze elkaar officieel het ja-woord!
Inmiddels zijn ze acht jaar gelukkig samen, hebben een dochter van zes jaar en verblijven veilig samen in Nederland.
Blind
De moeder van de bruid is de afgelopen jaren vrijwel blind geworden. Mensen die blind zijn schrijven vaak niet veel meer met de hand. En wanneer je weet dat iets moeilijk voor iemand is om voor je te doen vraag je het wellicht minder snel. Tenzij het belangrijk voor je is. Vandaag mocht ik getuigen zijn van haar moeder die haar handtekening op hun akte zette. Het bewijs dat ze vandaag trouwde. Ik gaf haar de pen, waarna ze me vroeg of ze die goed om vast had, en zachtjes begeleidde ik haar vingers naar het juiste lijntje waar ze niet haar ogen maar haar hand het werk liet doen.
Je Laten Strikken
'Je laten strikken, tying the knot of handfasting'. Hoe je het ook wilt noemen, aan boord van een schip is dit al helemaal toepasselijk.
In de bruiloft van onderstaande foto's kwamen vier neefjes/nichtjes een touw brengen dat symbool staat voor de verschillende facetten van hun huwelijk en na het jawoord trokken ze de knoop strak. Verbindend, liefdevol en super feestelijk!!
Regenboog
Toen Nederland in 2001 het homohuwelijk legaliseerde, was het een baanbrekende stap. Het was het eerste land ter wereld dat volledige huwelijksrechten aan mensen van hetzelfde geslacht toekende. Deze historische beslissing opende deuren voor gelijke rechten en liefdesvrijheid, niet alleen in Nederland, maar ook wereldwijd.
Sindsdien heeft Nederland een voortrekkersrol gespeeld in de bevordering van LGBTQIA+-rechten en -acceptatie. Ons land heeft wetgeving aangenomen om discriminatie op basis van seksuele geaardheid te verbieden en heeft actief gewerkt aan het creëren van een inclusieve samenleving. Daar ben ik als Nederlander trots op!
En als trouwambtenaar voel ik mij daarom in het bijzonder aangewezen om van de daken te schreeuwen dat Liefde Liefde is, Love is Love. En die verworven vrijheid moeten we met zijn allen actief beschermen. Hoe meer mensen het zeggen en laten zien, hoe meer het normaal blijft in Nederland.
Waar ontmoet ik iemand?
Mijn single vrienden vragen mij geregeld: waar maak ik grote kans een partner te vinden? Als trouwambtenaar krijg ik natuurlijk de meest uiteenlopende ontmoetingsverhalen te horen. Veel voorkomend zijn verenigingen, de werkplek en natuurlijk de online matchmakers.
Maar- 'Hij vroeg me naar mijn boek in de trein en we maakte een praatje.'
'We zaten beide in hetzelfde restaurant op onze laptop te werken, hij bood me een koffie aan en we namen samen een pauze.' en: 'Na 17 jaar trok ik de stoute schoenen aan en mailde ik, ach wat had ik te verliezen?' -heb ik ook voorbij horen komen.
Zolang je open staat voor een praatje kun je volgens mij overal liefde vinden. Ik vond vandaag liefde in de kringloopwinkel (zie foto).
Huwelijksbootje
De zon streelt de topjes van grote zeilschepen in de binnenhaven van Harlingen. Een meeuw, een touw dat tegen een mast klingelt, het klotsende geluid van water dat tussen wal en schip beweegt. Eén voor één rolkoffertjes over het dek. Een lichtblauwe trouwjurk, een zandwit overhemd. Ze hangen afwachtend aan de gestreken zeilen boven een schaal fruit, koekjes en een vaas verse bloemen die klaar staan voor wat komen gaat. We gaan zo naar de zandbank om droog te vallen op het wad. Op de motor want de laatste bruiloftsgasten zijn op de valreep aan boord. De schipper spreekt nog vlug een woord van welkom en we zijn weg om twee dagen te deinen. In de roef maak ik kennis met goedlachse hofmeester Bas, die per ongeluk een kilo Hollandse garnalen ontving in plaats van 30 oesters en matroos Lynn uit Canada. Met hun zou ik (naast het huwelijk sluiten) in de overgebleven uurtjes samenwerken als invalmatroos, voor de lol. Rustig glijden we door het zacht golvende water als er plotseling een schok door het schip gaat. Als bij een aardbeving liggen we plotseling stil. Verwonderd bekijk ik vanaf het dek hoe de opvolgende uren het water geleidelijk wegtrekt rondom het jacht. Er wordt een loopplank uitgegooid en even later staat er een tafeltje met champagneglazen in the middle of nowhere. Omgeven door enkel eindeloos nat zand met hier en daar een schelpje helpt hij haar op blote voeten van boord.
Ed zingt: ‘I found a love,
for me,
darling just dive right in,
follow my lead’.
Knuffelend luisteren ze naar mijn woorden over de tijd dat ze elkaar voor het eerst leerde kennen. Toen ze 18 waren, kalverliefde, en hoe ze elkaar nu dertig jaar later hebben teruggevonden.
Terwijl de zon doorbreekt verklaar ik in het Fries dat ze man en frou zijn. Ze nemen een huwelijksduik en daarna tekende alle aanwezigen hun trouwboekje. Na een nacht onder de sterren hesen we de zeilen en voeren ze hun huwelijk tegemoet.
DE datum!!
Een van de belangrijkste beslissingen rondom het organiseren van een bruiloft is de datum. Er komt nogal wat bij kijken. Is jullie favoriete feestlocatie die dag beschikbaar, wat zijn de weersvoorspellingen die dag, kunnen jullie (eventueel) op het gemeentehuis terecht en natuurlijk(!): kan die ene leuke BABS (buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand) dan wel aanwezig zijn.
Helemaal met Covid is het nogal een zoektocht. Veel bruiloften zijn opgeschoven naar volgend jaar. Dus wordt het dubbel zo druk voor trouwambtenaren in 2021. Hoe kies je nu de juiste datum? In ieder geval hoe eerder hoe beter.
Veel bruiloften worden 1 a 2 jaar voor de grote dag al met permanent marker in de agenda gezet. Op die manier kun je nog flink sparen voor de grote dag (en je bruiloftsgasten ook) en zijn bijna alle locaties en andere partijen zoals die leuke band die je wilt vragen op het feest of een specifieke cateraar nog beschikbaar. Veel bruiloften worden georganiseerd in april, juni en sept. vanwege de grote kans op mooi weer. Die maanden vallen buiten de schoolvakanties dus de meeste genodigden kunnen dan vaak wel aanwezig zijn. De datum zelf speelt niet alleen praktisch maar ook op emotioneel gebied bij veel trouwparen een rol.
Veel stellen kiezen een belangrijke datum waarop ze willen trouwen zoals de dag dat ze elkaar hebben ontmoet of de verjaardag van een bijzonder moment zoals de verloving.
Bruidsparen kiezen vaak voor een bepaalde datum omdat die esthetisch gezien mooi is en gemakkelijk te onthouden. Zo zijn Koning Willem-Alexander en Koningin Máxima getrouwd op 2-2-2002. Voor het gemak hier alvast een paar esthetisch mooie trouwdata in 2022 op een rijtje:
1,1-2022, 2-1-2022, 11-1-2022, 21-1-2022, 22-1-2022, 1-2-2022, 2-2-2022, 22-2-2022, 22-12-2022, 11-11-2022, 22-11-2022, 12-12-2022, 10-10-2022, 20-10-2022, 22-10-2022, 1-11-2022, 2-11-2022, 10-11-2022, 11-11-2022, 12-11-2022, 20-11-2022, 21-11-2022, 22-11-2022, 1-12-2022, 2-12-2022, 10-12-2022, 11-12-2022, 12-12-2022, 20-12-2022, 21-12-2022, 22-12,2022 EN! 22-22-2022! Ohnee haha!
Als poesjes muizen, miauwen ze niet
Ook speciaal voor de jongste gasten.
Een huwelijksceremonie wordt bij de meeste trouwparen tot in de puntjes voorbereidt. Het is belangrijk dat alles volgens plan verloopt. Als moeder van een dochter van 4 weet ik als geen ander hoe het plan plotseling kan wijzigen wanneer er kinderen in het spel zijn. Zo’n ceremonie kan voor een kind een eeuwigheid duren en kinderen die zich vervelen kunnen soms een beetje... afleiden. Niets zo zonde als onnodig afgeleid zijn op een van de belangrijkste momenten van je leven. Om tijdens een huwelijksceremonie rust in de zaal te creëren maak ik graag van een eventuele stoorzender een medestander. Als trouwambtenaar maak ik er een gewoonte van om aan het begin van de ceremonie alle kinderen speciaal welkom te heten en iets te geven wat ze bezig kan houden, een doosje rozijntjes bijvoorbeeld of een lollie.
Aan het einde van de ceremonie kunnen we de kinderen van het bruidspaar een prominente plek geven door ze hun handtekening (handomtrek) te laten tekenen op de zogenaamde kinder-akte. Niet alleen geeft het de kinderen een betrokken, belangrijk gevoel, het is ook een mooie herinnering voor in een fotolijstje.